Przyjęcie ustrukturyzowanego podejścia w celu radykalnego zmniejszenia strat i marnotrawstwa żywności

Fakt, że prawie jedna piąta żywności dostępnej dla konsumentów na całym świecie jest marnowana, jest zdumiewający, ale ustrukturyzowane podejście szczegółowo opisane w nadchodzącej normie ISO 20001 może pomóc firmom w znacznym ograniczeniu niezrównoważonych strat i marnotrawstwa żywności.

Jedna piąta marnowanej żywności jest szacowana przez Program Środowiskowy ONZ (UNEP) i ma ona kluczowe znaczenie. Według humanitarnej organizacji charytatywnej Action Against Hunger na świecie produkuje się więcej niż wystarczającą ilość żywności, aby wyżywić wszystkich mieszkańców planety, a jednak 733 miliony ludzi nadal głoduje każdego dnia.

Firmy i organizacje w łańcuchu dostaw żywności mogą nie być w stanie wiele zrobić w kwestii głodu spowodowanego wojną i klęskami żywiołowymi, ale mogą mieć wpływ na straty i marnotrawstwo żywności, przyjmując ustrukturyzowane podejście do rozwiązania tej kwestii we własnej działalności i łańcuchu wartości. Takie podejście jest określone w nowej normie ISO 20001, która jest obecnie opracowywana i ma zostać wydana w 2027 roku.

Wymóg ten jest już stosowany w ramach normy FSSC 22000 w wersji 6. Wytyczne FSSC 22000 dotyczące strat i marnotrawstwa żywności przedstawiają tę kwestię w kontekście 12. celu zrównoważonego rozwoju ONZ. Zawiera również odniesienia do różnych źródeł, które wskazują, że straty spowodowane utratą i marnotrawieniem żywności przekraczają 1 bilion USD rocznie. Wyraźnie określa to kontekst strat i marnotrawstwa żywności, które mają znaczący wpływ na zrównoważony rozwój, a także na gospodarkę. Należy jednak zauważyć, że firmy mogłyby skorzystać z większej liczby wskazówek, aby branża mogła znacząco ograniczyć obecne straty i marnotrawstwo żywności.

Co to jest strata i marnotrawstwo żywności?

Aby firmy mogły ograniczyć lub wyeliminować straty i marnotrawstwo żywności, ważne jest, aby rozróżnić, co jest czym.

Definicja strat żywności mówi, że mają one miejsce zanim żywność dotrze do konsumenta i są spowodowane czynnikami takimi jak produkcja i przetwarzanie lub przechowywanie i dystrybucja. Mogą one wystąpić w dowolnym miejscu łańcucha dostaw i mogą być tak proste, jak pozostawienie niektórych upraw w ziemi lub produkty spadające z ciężarówek, a także wizualna jakość produktów (skazy itp.), które mogą uniemożliwić ich sprzedaż. Innym przykładem są złe warunki przechowywania, które mogą sprawić, że żywność nie nadaje się do spożycia przez ludzi lub niska wydajność w procesach transformacji, błędy produkcyjne i odpady lub brak określenia wartości produktów ubocznych nadających się do ponownego wykorzystania.

Z drugiej strony marnotrawstwo żywności odnosi się do żywności, która nadawałaby się do spożycia przez ludzi, ale jest świadomie wyrzucana przez punkty sprzedaży detalicznej lub samych konsumentów. Może to być spowodowane datami ważności produktów, wielkością opakowań lub porcji lub po prostu złymi praktykami logistycznymi, takimi jak nadmierne zamawianie przez sprzedawców detalicznych lub konsumentów decydujących się nie jeść zakupionego produktu.

Niedawna ankieta ViewPoint przeprowadzona przez DNV wykazała, że firmy starają się wykorzystywać te produkty jako paszę dla zwierząt, w tym karmę dla zwierząt domowych, przekazują je bankom żywności do spożycia przez ludzi, kompostują lub, jeśli to możliwe, przetwarzają je na inne produkty spożywcze. Niszczenie na wysypiskach śmieci jest najmniej atrakcyjną opcją z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju i według badania DNV tylko 12% żywności jest utylizowane w ten sposób.

Zorganizowane podejście do minimalizowania strat i marnotrawstwa żywności

Większość firm zaangażowanych w łańcuch żywnościowy, od gospodarstw rolnych po sprzedawców detalicznych i restauracje, zainwestowała czas i wysiłek we wdrożenie systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności. Czasami może to być spowodowane przestrzeganiem lokalnych przepisów, ale najczęściej powodem jest bilet do handlu lub poprawa ekonomiczna i reputacyjna, która wynika z budowania zaufania do wyników w zakresie bezpieczeństwa żywności.

Straty i marnotrawstwo żywności nie są kompleksowo uwzględnione w standardzie systemu zarządzania bezpieczeństwem żywności, chociaż są wymienione w FSSC 22000. Straty i marnotrawstwo żywności prawdopodobnie nie będą również przedmiotem większych regulacji, nawet jeśli czasami mogą istnieć powiązania, takie jak ustalanie dat przydatności do spożycia dla produktów w celu zminimalizowania ryzyka związanego z bezpieczeństwem żywności.

Nadchodząca norma ISO 20001 wykorzystuje tę samą strukturę wysokiego poziomu (HLS), co większość innych norm, więc nie będzie obca firmom już spełniającym normy ISO.

System zarządzania stratami i odpadami żywności może pomóc firmom, zapewniając ustrukturyzowane ramy dla:

• Dokładna identyfikacja oraz pomiar strat i marnotrawstwa żywności w całym łańcuchu wartości.

• Ustanowienie jasnych celów i zadań w zakresie ograniczania strat i marnotrawstwa żywności.

• Przyjęcie najlepszych praktyk i znormalizowanych procedur w celu zminimalizowania marnotrawstwa.

• Ciągłe monitorowanie postępów i raportowanie osiągnięć, zwiększanie transparentności i odpowiedzialności w biznesie.

• Poprawa ogólnej wydajności i zmniejszenie kosztów związanych z utratą i marnotrawieniem żywności.

• Przyczynianie się do realizacji szerszych celów zrównoważonego rozwoju i poprawa wyników ESG.

Istotnym faktem wyciągniętym z ankiety Viewpoint jest to, że wśród dużych firm 32% twierdzi, że można by uniknąć ponad 60% strat i marnotrawstwa żywności, co potwierdza 35% liderów. Jest to świetna wiadomość, ponieważ wydaje się, że istnieje potencjał redukcji obecnych strat i marnotrawstwa żywności generowanych przez branżę, a podczas gdy obecna norma ISO 22001 określa proces identyfikacji punktów zapalnych, w których występują straty i marnotrawstwo żywności, zostanie to wzmocnione w nadchodzącej normie ISO 20001 wraz z ramami proaktywnego przeciwdziałania stratom i marnotrawstwu żywności z korzyścią dla przedsiębiorstw i planety.